Η Δικηγορική Εταιρεία ως Εταιρεία του Αστικού Κώδικα

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Από την ανάλυση που προηγήθηκε αναδείχθηκε η αντοχή και η
ιδιαιτερότητα της ελληνικής δικηγορικής εταιρείας ως συλλογικής
μορφής άσκησης του δικηγορικού λειτουργήματος κατά τον
παραδοσιακό τρόπο σε αρκετό βαθμό. Η ελληνική δικηγορική εταιρεία
παραμένει αστική προσωπική εταιρεία, ελάχιστα εμπλέκεται με το
θεσμικό πλαίσιο των εμπορικών εταιρειών, αποτελείται αποκλειστικά και
μόνο από δικηγόρους, δεν μπορεί να είναι μονοπρόσωπη, ενώ
αποκλειστικοί φορείς για τον έλεγχο και την έγκριση της σύστασης, των
τροποποιήσεων του καταστατικού, της λύσης της και των τηρούμενων
μητρώων είναι οι Δικηγορικοί Σύλλογοι της έδρας της κάθε εταιρείας.
Είναι αναμενόμενο ότι στο πλαίσιο της σύγχρονης λειτουργίας του
παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, των ευρωπαϊκών διεργασιών για
τη λειτουργία της δικαιοσύνης και του ολοένα αυξανόμενου μεριδίου,
που καταλαμβάνει η ψηφιακή τεχνολογία και στην παροχή
επιστημονικών υπηρεσιών, μηδέ των νομικών εξαιρουμένων, το θεσμικό
πλαίσιο, υπό το οποίο έχει διαμορφωθεί η ελληνική δικηγορική εταιρεία,
θα υφίσταται πιέσεις να ανοιχθεί σε συνεργασίες με άλλους συναφείς
επαγγελματικούς κλάδους και θα ωθείται σε περισσότερη
«εμπορικοποίηση».
Είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη από την περασμένη δεκαετία στον
αγγλοσαξωνικό χώρο υποστηρίζονται απόψεις, κατά τις οποίες οι
δικηγορικές εταιρείες χαρακτηρίζονται ως αδελφές των εμπορικών
εταιρειών, που, αν θέλουν να επιβιώσουν, καλούνται να
δραστηριοποιηθούν χρησιμοποιώντας μεθόδους out-sourcing,
περιορίζοντας την εργασία των δικηγόρων και αναθέτοντας τμήματα των
παρεχομένων νομικών υπηρεσιών σε paralegals και legal executives ή σε
ιδιοφυείς μη νομικούς και υιοθετώντας νέες δεξιότητες και καινούργιες
ανταγωνιστικές νομικές υπηρεσίες, τίθεται δε γενικότερα το ερώτημα σε
ποια έκταση είναι αναγκαίοι πλέον στις δικηγορικές εταιρείες οι
παραδοσιακοί δικηγόροι, όταν καλούνται να ανταγωνισθούν με
εναλλακτικές μορφές νομικής καθοδήγησης και την προώθηση
διαδικτυακής αυτοεξυπηρέτησης στην αναζήτηση νομικών συμβουλών. 1
Παρεμφερείς προβληματισμοί αναπτύσσονται και στη γερμανική
θεωρία γενικότερα για την άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος,
σύμφωνα με τους οποίους σε δημόσια έργα και προγράμματα οι δικηγόροι μπορούν να διαδραματίζουν και άλλους ρόλους, εκτός από
εκείνο του νομικού συμβούλου, όπως το ρόλο του project manager. 2
Ο χρόνος θα δείξει την αντοχή της δραστηριοποίησης των
ελληνικών δικηγορικών εταιρειών υπό το ισχύον θεσμικό πλαίσιο ή την
έκταση του ενδεχόμενου συμβιβασμού τους με το διεθνές πλαίσιο.

Κοινοποίηση συνδέσμου στο: